Żyworódka pierzasta a żyworódka Daigremonta
Za jedną z najpopularniejszych roślin leczniczych uchodzi aloes. Mniej znana od niego, a równie skuteczna, jest żyworódka pierzasta (Kalanchoe pinnata), jest gatunkiem rośliny z rodziny gruboszowatych. Bywa też nazywana kalanchoe pierzastym czy płodnolistem pierzastym. W warunkach naturalnych występuje na Madagaskarze, skąd zawędrowała m.in. do Australii, Azji i Ameryki Środkowej. Może dorastać nawet do 1,8 m wysokości. W Polsce uprawiana jest jako roślina doniczkowa.
Żyworódka pierzasta bywa często mylona z żyworódka Daigremonta (Kalanchoe daigremontiana) pochodzącą z tej samej rodziny. Rośliny te różnią się od siebie wyglądem liści. Żyworódka pierzasta ma mięsiste, ciemnozielone liście, które są pierzasto podzielone i składają się z 3-5 owalnych listków z ząbkowaną krawędzią. Natomiast liście żyworódki Deigremonta są trójkątne, a na ich krawędziach znajdują się rozmnóżki, czyli części służące jej do rozmnażania. Żyworódka Daigremonta bardziej przypomina wyglądem aloes. Posiada także właściwości lecznicze, jednak w znacznie mniejszym stopniu niż żyworódka pierzasta, a dodatkowo nie może być stosowana doustnie.
Jakie właściwości ma żyworódka pierzasta?
Żyworódka pierzasta od wieków stosowana jest jako roślina lecznicza w medycynie ludowej. Posiada bardzo bogaty skład, któremu zawdzięcza swoje dobroczynne właściwości. Jest bogata w witaminy – w tym przede wszystkim w witaminę C – oraz minerały, spośród których wymienić należy żelazo, magnez, potas, wapń, sód, miedź, cynk i fosfor. Żyworódka pierzasta bogata jest też w przeciwutleniacze takie jak m.in. flawonoidy i katechiny. Chronią one przed działaniem wolnych rodników i opóźniają procesy starzenia się organizmu, a także wzmacniają jego odporność.
Żyworódka pierzasta ma działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i antybakteryjne. Dzięki temu przyspiesza regenerację naskórka i gojenie się ran, a także zmniejsza zaczerwienienia skóry i łagodzi świąd. Jest stosowana w leczeniu skaleczeń, oparzeń, odleżyn, owrzodzeń, ukąszeń owadów, a także w kuracji przeciwtrądzikowej, ponieważ skutecznie zmniejsza wydzielanie sebum. Z kolei w tradycyjnej medycynie chińskiej jest także wykorzystywana jako środek przeciwkaszlowy i przeciwwymiotny. Bywa również stosowana w walce z bólem głowy, mięśni i stawów oraz jako środek wspierający trawienie. Możemy pomóc też w dolegliwościach związanych z jamą ustną. Łagodzi objawy aft i owrzodzeń, niweluje przykry zapach i zmniejsza dolegliwości związane z parodontozą.
Żyworódka pierzasta: Jak ją stosować?
Żyworódka pierzasta może być stosowana zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie. Można używać jej w postaci okładów, maści, naparów, syropów i nalewek. Żyworódki pierzastej nie powinno jednak stosować się doustnie, kiedy znajduje się ona na etapie kwitnienia lub już przekwitła. Do celów leczniczych nie nadają się również korzenie tej rośliny.
Żyworódkę pierzastą najlepiej stosować w postaci świeżo wyciśniętego soku z jej liści. W tym celu wystarczy zerwać kilka liści, umyć je pod bieżącą wodą, osuszyć i schować na kilka dni do lodówki. Następnie liście należy zmiażdżyć. Można to zrobić za pomocą drewnianego tłuczka lub moździerza. Po tym należy jeszcze tylko ze zmiażdżonych liści wycisnąć sok przez gazę. Wskazana dzienna dawka soku z żyworódki pierzastej to 20-30 kropli, które w przypadku stosowania wewnętrznego najlepiej jest rozcieńczyć z wodą.
Ostrożność w trakcie stosowania żyworódki pierzastej powinny zachować osoby chorujące na serce oraz mające podwyższony poziom potasu. Najlepiej, aby wcześniej skonsultowały się z lekarzem. Porady powinny też zasięgnąć kobiety w ciąży i karmiące piersią oraz rodzice chcący zastosować żyworódkę lekarską u swoich dzieci.
Uprawa żyworódki pierzastej w domu
Żyworódkę pierzastą można bez problemu uprawiać w domu. Nie jest to zadanie zbyt trudne. Roślina ta najlepiej rośnie w podłożu przeznaczonym do sukulentów lub kaktusów. Niewskazana dla niej jest natomiast ziemia ciężka i gliniasta. Nie toleruje nadmiaru wody, który powoduje gnicie jej korzeni. Warto więc podlewać ją umiarkowanie, a dodatkowo zadbać o warstwę drenażową w doniczce, odprowadzającą nadmiar wody. Odpowiednie stanowisko dla żyworódki pierzastej powinno być jasne i dobrze naświetlone. Zimą doskonale sprawdzi się parapet, a latem można wynieść ją na balkon. Po przekwitnięciu, które ma miejsce zazwyczaj zimą, najlepiej ściąć jej kwiatostan. Zapobiegnie to wytwarzaniu się nasion, które może osłabić roślinę.
Do nawożenia żyworódki pierzastej najlepiej używać jedynie ekologicznych środków. Chemiczne preparaty są niewskazane, jeśli roślina ma być wykorzystywana w celach leczniczych.