Borówka amerykańska i popularność jej uprawy
Uprawa borówki amerykańskiej jest stosunkowo łatwa. Krzewom tym wystarczy poświęcić odrobinę czasu, aby móc cieszyć się wyjątkowym smakiem ich owoców. Nic dziwnego, że borówka amerykańska jest w Polsce niezwykle popularna. Jej charakterystyczny, słodki smak ma wielu zwolenników. Można zajadać ją jako samodzielną przekąskę albo dodawać do potraw. Jest świetnym dodatkiem do ciast, deserów, a nawet owsianek. Można ją mrozić oraz przygotowywać z niej przetwory na zimę: soki, dżemy i konfitury.
Borówka amerykańska to potoczna nazwa borówki wysokiej, czyli rośliny wieloletniej z rodziny wrzosowatych. Jest krzewem, który osiąga maksymalnie 2,5 m wysokości. Jego naturalnym środowiskiem występowania jest Ameryka Północna. W wielu krajach – w tym w Polsce – jest rośliną uprawną. Krzew ten kwitnie w kwietniu i maju. Najcenniejszym skarbem borówki amerykańskiej są jej owoce w kolorze podobnym do jagód, jednak znacznie od nich większe – mogą mieć od 1cm do nawet 3 cm średnicy. Ich miąższ jest zielonkawobiały. Owoce borówki amerykańskiej są najczęściej soczyste i słodkie. Ich zbiory trwają – w zależności od odmiany – od połowy lipca do września.
Borówka amerykańska: jakie stanowisko będzie dla niej najlepsze?
Aby móc cieszyć się wyjątkowym smakiem borówek amerykańskich, należy zapewnić im odpowiednie stanowisko. Najlepsza dla nich jest przepuszczalna, wilgotna i próchnicza ziemia o kwaśnym odczynie (3,5-5 pH). W glebie, która nie będzie dostatecznie kwaśna, borówka amerykańska słabo rośnie i owocuje, a ponadto staje się podatna na choroby.
Krzew ten nie lubi zarówno zbytniego przesuszenia ziemi, jak i miejsc, w których woda nadmiernie zalega. Borówka amerykańska preferuje miejsca zaciszne i słoneczne. Ważne więc, aby nie krzewów tych nie sadzić w cieniu wysokich drzew. Będą one zasłaniać im dostęp do światła, przez co będą słabiej owocować, a ich owoce nie będą słodkie.
Wiosenne nawożenie borówki amerykańskiej
Bardzo ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym w przypadku borówki amerykańskiej jest jej wiosenne nawożenie. W tym czasie krzewy zasila się nawozami azotowymi, najlepiej przeznaczonymi do borówek. Wiosenne nawożenie borówki amerykańskiej dobrze jest przeprowadzić trzykrotnie. Pierwsze powinno odbyć się tuż po zakończeniu kwitnienia, a więc – w zależności od odmiany – w kwietniu lub maju. Dwie kolejne dawki nawozu warto podać na początku i na końcu czerwca.
Zasilanie powinno odbywać się poprzez rozsypanie nawozu w obrębie korzeni krzewów. Ilość środka powinna być zgodna z instrukcją producenta. Nawożenie najlepiej wykonywać ręcznie w czasie bezdeszczowej pogody, mieszając nawóz z wierzchnią warstwą gleby. Po zabiegu krzewy należy podlać.
Przycinanie, podlewanie i ściółkowanie borówki amerykańskiej
Innym, niezwykle ważnym zabiegiem w uprawie borówki amerykańskiej, jest jej przycinanie. Zabieg ten najlepiej wykonywać przy słonecznej, suchej pogodzie. Pomoże ono pobudzić krzewy do owocowania, a w efekcie uzyskać większe plony. Cięcie trzeba przeprowadzić przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego, a więc wczesną wiosną. Coroczne przycinanie borówki amerykańskiej jest niezbędne, aby owocowała. W przeciwnym wypadku pędy mają słabe przyrosty i tworzy się na nich mało pąków kwiatowych. W efekcie borówka amerykańska daje coraz mniejsze plony, a jej owoce są z roku na rok mniejsze.
Cięcie należy wykonywać raz w roku, ale zaczynając dopiero od czwartego roku licząc od posadzenia krzewów. W przypadku krzewów młodszych niż 4-letnie cięcia wymagają jedynie osłabione i chore pędy. Borówka amerykańska najlepiej owocuje na pędach 2-, 3- i 4-letnich. W związku z tym w trakcie przycinania usunąć należy pędy 5-letnie i starsze. Poza wspomnianym cięciem wczesną wiosną można wykonać jeszcze jedno – tuż po zakończonym zbiorze owoców.
Równie ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym w przypadku borówki amerykańskiej jest jej podlewanie. Roślina ta ma bowiem płytki system korzeniowy i potrzebuje stale wilgotnego podłoża. Aby zabezpieczyć glebę przed nadmiernym parowaniem i utratą wody, a przy okazji przed wyrastaniem chwastów, warto przeprowadzić ściółkowanie. Można w tym celu wykorzystać korę, torf wysoki lub trociny z drzew iglastych.