Subskrybuj nas na Youtube
Paprocie w lasach i domach
Paprocie to bardzo popularne rośliny doniczkowe, które stanowią ozdobę każdego wnętrza. Ponadto oczyszczają powietrze z toksyn. Istnieje ponad 10 tys. gatunków paproci. Jednak zaledwie kilka z nich nadaje się do uprawy w warunkach domowych. Są to przede wszystkim:
- nefrolepis wyniosły (wysoki),
- orliczka,
- płaskla (łosie rogi),
- adiantum (niekropień),
- ciemnotka okrągłolistna.
Naturalnym środowiskiem paproci jest las. Rosną w próchniczym podłożu w miejscach wilgotnych i zacienionych.
Paprocie: Gdzie powinny stać i jak je podlewać?
Paprociom warto zapewnić optymalne warunki do wzrostu i odpowiednio je pielęgnować. Wówczas odwdzięczą się pięknym wyglądem i będą stanowiły wyjątkową ozdobę każdego wnętrza. Warto zapewnić im w domu warunki jak najbardziej zbliżone do tych, które mają w naturze.
Idealne stanowisko dla nich powinno znajdować się w półcieniu, tak, aby kwiaty były osłonięte przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Zbyt intensywne ich działanie może doprowadzić do poparzenia wrażliwych liści roślin. Zazwyczaj młode paprocie wymagają mniejszej ilości światła niż starsze.
Podłoże powinno być żyzne i przepuszczalne oraz mieć lekko kwaśny odczyn pH. Idealna więc będzie ziemia kompostowa z dużą zawartością próchnicy oraz torfu. Na dnie doniczki warto umieścić warstwę drenażową, która pomoże zapobiec zbyt mokremu podłożu, którego paprocie nie lubią. Podobnie jednak nie tolerują przesuszenia, więc warto pamiętać o ich regularnym, ale niezbyt obfitym, podlewaniu. W przeciwnym wypadku rośliny mogą szybko zmarnieć i uschnąć. W okresie wegetacji najlepiej podlewać je co 2-3 dni, a w okresie spoczynku trochę rzadziej. Do podlewania paproci najlepiej używać miękkiej wody w temperaturze pokojowej. Paproć warto również zraszać.
Paprocie: Jaka temperatura i wilgotność w pomieszczeniu?
Idealna temperatura dla paproci w okresie wegetacji to temperatura pokojowa oscylująca w granicach 19-21 stopni Celsjusza. Natomiast w czasie spoczynku, przypadającego na okres jesienno-zimowy, paproć preferuje temperaturę niższą - nawet w przedziale 15-19 stopni Celsjusza.
Paprocie najlepiej rosną w warunkach dużej wilgotności powietrza, wynoszącej 60-80 proc. Nie lubią zbyt dużych wahań wilgotności. Trudnym czasem jest dla nich zima. Wówczas – z powodu ogrzewania – powietrze w pomieszczeniach jest suche. Przy niskiej wilgotności powietrza w połączeniu z wysoką temperaturą paprocie często chorują albo nawet usychają. Szczególnie zimą warto więc zadbać o odpowiednie nawilżenie powietrza. Dodatkowo można do podstawka z kwiatem wlać wodę. Nie powinno się też ustawiać paproci w pobliżu kaloryferów oraz w miejscach narażonych na przeciągi.
Paprocie należy nawozić w okresie intensywnego wzrostu, czyli od wiosny do lata, raz na 1-2 tygodnie, natomiast później raz na 2-3 tygodnie.
Paproć w warunkach domowych najczęściej rozmnaża się przez podział starszych i dobrze rozrośniętych okazów na mniejsze części i przesadzenie ich do osobnych doniczek. Najlepiej robić to wczesną wiosną.
Paproć. Choroby i szkodniki
Paprocie najczęściej dotykają choroby będące konsekwencją niewłaściwej pielęgnacji. Warto więc uważnie obserwować rośliny i zwracać uwagę na to, czy nie wykazują objawów chorobowych. Szczególnie zaniepokoić powinno zamieranie wierzchołków i brzegów liści. Powodem tego może być za niska wilgotność powietrza lub gnicie korzeni wywołane zbyt obfitym podlewaniem. W takim przypadku należy usunąć przyczynę choroby, a następnie pozbyć się uszkodzonych liści przy samej ich podstawie.
Paproć może również zachorować na plamistość liści, na których wówczas pojawiają się okrągłe lub owalne plamy. Jest to wynikiem zaatakowania rośliny przez grzyby. Przyczyną może być tu za wysoka wilgotność powietrza i za częste podlewanie. Należy usunąć uszkodzone liście i spryskać paproć odpowiednim preparatem.
Roślina może również zostać zaatakowana przez szkodniki o nazwie tarczniki. Są to owady o długości ok. 5 mm pokryte brązową, błyszczącą i twardą tarczą. Pojawiają się przy wysokiej temperaturze powietrza i niskiej wilgotności. Sprawiają, że liście stają się żółte i obumierają. W tym wypadku liście, na których żerują szkodniki, należy przetrzeć kawałkiem szmatki zamoczonym w wodzie z szarym mydłem.