Pomaga przy bólach głowy, odstrasza komary i kleszcze. Ale w dużych dawkach może zaszkodzić

Wrotycz pospolity – co to za roślina?

Wrotycz pospolity (Tanacetum vulgare) to roślina zwyczajnie występująca w Polsce. Rośnie na łąkach, polanach leśnych, wzdłuż dróg oraz przy brzegach rzek i lasów. Ma on małe wymagania siedliskowe. Jest on bardzo odporny na warunki środowiska, dlatego z powodzeniem urośnie nawet na ugorze. Wrotycz pospolity jest rośliną umiarkowanej strefy klimatycznej. Jest to bylina o bardzo charakterystycznych kwiatach. Wyglądają one jak żółte lub żółtopomarańczowe, spłaszczone kulki. Kwiaty są skupione w większe kwiatostany o kształcie koszyczka.

Jedną z charakterystycznych cech wrotyczu jest jego silny zapach. Wszystko to dzięki obecności olejku eterycznego znajdującego się w kwiatach, w którego skład wchodzi między innymi kamfora.

Składniki występujące we wrotyczu pospolitym

Kwiaty oraz liście wrotyczu zawierają olejek eteryczny. W jego składzie jest tujon. To substancja, która ma właściwości przeciwpasożytnicze. Poza tym związkiem chemicznym w roślinie występują także między innymi: garbniki, izotujon, kamfora, salwiol czy luteina. Ponadto w jego skład wchodzą także: kwas galusowy i kwas askorbowy. Wrotycz zawiera również sole mineralne. Jego ziele to bogate źródło potasu.

Właściwości wrotyczu

Lecznicze właściwości wrotyczu znane są od dawna. Od pokoleń wykorzystywano go w medycynie ludowej do leczenia wielu chorób. Zazwyczaj wykorzystywane jest w tym celu ziele wrotyczu oraz jego kwiaty. Zawierają one olejek eteryczny, którego jednym ze składników jest tujon.

Tujon - lek czy trucinza?

Tujon to związek chemiczny, który ma właściwości lecznicze. Jednak zbyt duża jego dawka jest toksyczna, gdyż sam tujon jest trucizną. Dlatego obecnie zaleca się głównie stosowanie zewnętrzne wrotyczu pospolitego, zaś wewnętrznie z dużym umiarem. Związek ten występuje nie tylko we wrotyczu, ale również w szałwii czy piorunie. Do efektów niepożądanych działania tujonu można zaliczyć wystąpienie: drżenia mięśni, drażliwości, niepokoju, a nawet psychozy. Przewlekłe stosowanie może wywołać uszkodzenie układu nerwowego.

Zastosowanie wrotyczu pospolitego

Mimo toksyczności dużych dawek tujonu, stosowanie wrotyczu może przynieść wiele pozytywnych rezultatów. Warto jednak pamiętać, aby wrotycz stosować najlepiej zewnętrznie. Stosując wrotycz wewnętrznie należy zachować bardzo dużą ostrożność.

Wrotycz bardzo dobrze sprawdza się w: zaburzeniach trawienia, występowaniu pasożytów przewodu pokarmowego, stanach zapalnych, chorobach skóry, bolesnych miesiączkach i zaburzeniach cyklu miesięcznego, w bólach reumatycznych, bólach stawów oraz przy bólach głowy i zatok. Ponadto jest on także dobrym środkiem na wszy. Hamuje wirusa opryszczki, a także skutecznie odstrasza owady takie jak m.in.: komary czy kleszcze. Do jego właściwości zalicza się również działanie przeciwzapalne i odkażające.

Kto nie powinien stosować wrotyczu?

Tego ziela absolutnie powinny unikać kobiety w ciąży i karmiące piersią. Bowiem może on negatywnie wpłynąć na płód. Pamiętajmy również, że zbyt duża dawka wrotyczu jest niebezpieczna dla każdego i może wywołać szereg działań niepożądanych takich jak: nudności, wymioty, zawroty głowy, nadmierna potliwość, zaburzenia akcji serca, drgawki czy też podrażnienie błon śluzowych przewodu pokarmowego.