Jeśli obydwoje małżonkowie wnioskują o stwierdzenie nieważności małżeństwa, mogą powołać wspólnego adwokata lub każda ze stron ustanawia adwokata indywidualnie. Ustawodawca kościelny wymaga, aby osoby pełniące zadania adwokata posiadały określone przymioty moralne i religijne oraz kwalifikacje potrzebne do właściwego wykonywania swoich obowiązków. Pomoc prawna udzielana przez adwokata może występować w formie właściwej jedynie przy uwzględnieniu posiadanych przez niego kwalifikacji. Według ustawodawcy kościelnego jest to osoba, która posiada dyplom magisterski z prawa kanonicznego i przynajmniej rozpoczęła studia doktoranckie z kierunku prawo kanoniczne. Aby móc występować w sądach kościelnych jako adwokat, niezbędna jest także odpowiednia rekomendacja uzyskana od władzy kościelnej. Jest ona wydawana na podstawie biegłości adwokata w zakresie praktyki związanej z realizacją zasad prawa kanonicznego. Takie wymagania uwarunkowane są przede wszystkim złożonością procesową, która oczekuje od uczestników postępowania gruntownej znajomości prawa kanonicznego. Prawnicy, którzy nie posiadają odpowiednich kwalifikacji, mogą narażać strony na szkody (choćby poprzez sporządzanie skarg powodowych na podstawie błędnych tytułów przesłanek procesowych). Strona procesowa może dokonać wyboru adwokata bez względu na zamieszkiwaną przez niego diecezję, tzn. adwokat z diecezji katowickiej może reprezentować osobę z diecezji częstochowskiej itp.
not. AM
Podstawa prawna
Art. 102 instrukcji Papieskiej Rady ds. Interpretacji Tekstów Prawnych „Dignitas Connubii” z 8 lutego 2005 r.
Reklama