Wczesny nastolatek - tak określa się dzieci w tym wieku - czuje dużą potrzebę swobody. Jednak nie potrafi do końca przewidzieć efektów swoich działań. Nad jego bezpieczeństwem powinni więc czuwać rodzice. Dziecko może bowiem tak zatracić się w zabawie z kolegami, że zapomni np. o godzinie powrotu do domu. Musi się jednak nauczyć samodzielności i odpowiedzialności, a taką wiedzę zdobędzie tylko wówczas, gdy samo się przekona, jakie są skutki jego działań. Spróbuj pogodzić jego chęć zabawy w grupie oraz twoje pragnienie poczucia bezpieczeństwa.
Poznaj potrzeby dziecka
Zanim zaczniesz rozmawiać z dzieckiem i ustalać granice, postaraj się lepiej poznać jego potrzeby i zachowanie. Nastolatek oczekuje przede wszystkim akceptacji. Gdy mu ją okażesz, będzie bardziej otwarty i zrozumie twoje obawy! Oto typowe zachowania 12-latka:
- Ma swoje zdanie i głośno mówi o tym, co mu się nie podoba, także w zachowaniu dorosłych. To nie jest złośliwość.
- Sam wybiera osoby, z którymi chce rozmawiać na tzw. trudne tematy. Może to być starsze rodzeństwo lub ktoś z dalszej rodziny - nie musisz to być ty!
- Chce, by dorośli spojrzeli na problemy z jego perspektywy.
- Najważniejsze dla niego są potrzeba kontaktu z rówieśnikami i ich akceptacja.
Okaż zaufanie
Wakacje to czas wolny, który trzeba jakoś zagospodarować. Oczywiście, dzieci mają szereg własnych pomysłów. I dobrze, ale warto je uporządkować i przedyskutować pewne sprawy. Najpierw zapytaj, co twoja pociecha chciałaby robić w ciągu dnia. Prawdopodobnie zaproponuje gry i zabawy, koniecznie w towarzystwie rówieśników.
Możesz podsunąć też własne pomysły. Dzieci w tym wieku wcale nie potrzebują być same - one chcą się dobrze bawić. Zaproponuj więc np. wspólne zajęcia z ulubionym trenerem czy plastykiem (np. w ramach akcji „Lato w mieście”). Koniecznie też ustal granice i zasady swobodnego poruszania się po podwórku: może to być ustalona godzina powrotu do domu, kontrola telefoniczna (np. przez komórkę), obowiązek meldowania się co jakiś czas np. u zaprzyjaźnionej sąsiadki itd. Wyjaśnij dziecku, że po prostu boisz się o nie, ale mu ufasz i masz nadzieję, że zachowa się odpowiedzialnie. Uwaga! Łamanie ustalonych zasad musi być konsekwentnie karane np. ograniczaniem pewnych swobód.