American Academy of Child & Adolescent Psychiatry donosi, że kłamstwo może być wyrazem poważnych problemów rozwijających się w psychice dzieci. Często jest także sygnałem, że z młodym człowiekiem w okresie dojrzewania dzieje się coś niedobrego. Rodzice, którzy zauważają, że ich dziecko kłamie, często nie wiedzą jak powinni zareagować. Tymczasem istnieją sprawdzone metody pomocne w podobnych sytuacjach.

Reklama

Przede wszystkim istotne jest, czy dziecko kłamie świadomie. W okresie 4-5 lat często pojawia się zmyślanie, które jest rodzajem zabawy w opowiadanie bajek. Dzieci w tym wieku kłamią i wymyślają niestworzone historie, jednak nie jest to jeszcze powód do zmartwień.

Gorzej jeśli ten nawyk nie zanika w późniejszym wieku. Jeśli dziecko czuje niedosyt zainteresowania ze strony bliskich czasem zaczyna kłamać. W ten sposób przyciąga uwagę dorosłych. W takim wypadku bardzo istotna jest reakcja rodziców. Wystarczą rozmowy na temat prawdomówności i wzajemnego zaufania i zwrócenie nieco większej uwagi na dziecko. W przeciwnym wypadku można łatwo utrwalić podobne zachowania.

Wśród nastolatków problem nieszczerości może mieć poważne konsekwencje. Najczęściej spirala kłamstwa nakręca się, gdy dziecko sięga po zakazany owoc - papierosy, seks, narkotyki. Często wiąże się też z nawiązywaniem relacji z tzw. złym towarzystwem. Młodzi ludzie szybko uczą się, że kłamstwo stanowi łatwe panaceum na niewygodne pytania. Reakcja rodziców powinna być natychmiastowa.

Jak zapobiegać rozwojowi podobnych przyzwyczajeń? Na szczęście w większości przypadków wystarczą rozmowy. Dziecko czerpie przykład od rodziców, więc jeśli kłamstwa nie ma w domu, wytłumaczenie konsekwencji płynących z mówienia nieprawdy, uświadomienie wartości relacji budowanej na szczerości, a przede wszystkim przedstawienie możliwości poradzenia sobie z konkretnymi problemami bez uciekania się do kłamstwa - może zdusić złe przyzwyczajenie w zarodku.

Rodzice, którzy w porę dostrzegą niedobre tendencje, mają duże szanse nie dopuścić do eskalacji problemu.