Kobiety bez których nie byłoby niepodległej Polski. Znasz je?

Walczyły w męskim stroju, prowadziły działania dyplomatyczne, organizowały tajne komplety, edukowały, aż w końcu wywierały wpływy. Nieznane bohaterki polskiej historii miały swój niebagatelny udział w przywróceniu Polski na mapę świata. Poznaj niektóre z nich.

Stefania Hanna Kudelska

Była jedną z kobiet, która na wieść o Wielkiej Wojnie w 1914 roku od razu wzięła się do pracy. Brakowało wszystkiego i wszystko trzeba było zorganizować, by mężczyźni mogli walczyć. To ona stworzyła intendenturę powstającego wojska polskiego. Przyjmowała też i szkoliła ochotniczki, by te szyły mundury, pielęgnowały chorych, kwestowały na ulicach. Trudno byłoby walczyć o niepodległość samymi ideami, bez zaplecza materialnego. W dalszych latach wojny tworzyła również kuchnię polową, karmiąc żołnierzy. Dbała o tych, którzy zostali zamknięci w obozach dla internowanych.

Maria Dulębianka

To pisarka, ale też jedna z pierwszych kobiet, które chciały zostać posłanką. Ku ogromnemu zgorszeniu kandydowała w wyborach, zdobywając pół tysiąca głosów. To, co dla nas jest oczywiste, wtedy było aktem wielkiej odwagi. Po wybuchu wojny zajmowała się werbowaniem nowych legionistów i akcjami protestacyjnymi, równocześnie działając społecznie.

Janina Prystorowa

Ta kobieta nie używała tylko słów i pracy rąk, ale konkretnych aktów, czasami wybuchowych, by przeprowadzić Polskę przez drogę do niepodległości. Dzięki niej i pozostałym bojowniczkom niepodległościowcy zdobili pieniądze potrzebne, by tworzyć Związek Walki Czynnej, a następnie Związki Strzeleckie, bez których nie byłoby Legionów. Brała udział w wielu akcjach podziemia niepodległościowego, w tym zatrzymaniu carskiego pociągu i uwiezieniu z wagonu pocztowego gigantycznej sumy 300 tysięcy rubli. Z akcją są kojarzone głównie nazwiska premierów, ale niesłusznie, bo wzięły w niej udział również kobiety.

Barbara Kossuthówna

Jedna z pierwszych kobiet, które pomimo niechęci i pogardy mężczyzn wstąpiły do ruchu strzeleckiego, a nawet wywalczyły sobie prawo udziału w manewrach wojskowych. Była gotowa znieść niejedno upokorzenie, byle ubrać wojskowy mundur. Niestety zamiast korzystać ze zdolnych rąk, została oddelegowana do mycia garów. To jednak nie złamało jej ducha. Już po wybuchu wojny pracowała w szpitalu. Opiekowała się niezliczoną ilością pacjentów, również kosztem własnego zdrowia, ratując życie wielu rannym i chorym.