Przedwczesny poród nie tylko burzy dotychczasowe wyobrażenia rodziców o pięknym i zdrowym niemowlaku, ale także wprowadza duży niepokój. Matki obarczają się winą, pojawiają się wyrzuty sumienia. A to już tylko krok od depresji.

Reklama

– Czekały na ślicznego bobasa, a mają maleństwo niespełna kilogramowe, a czasem jeszcze mniejsze, które jest od nich oddzielone. Przez kilka godzin nie mogą go zobaczyć, nie wiedzą, co się z nim dzieje, dostały jakąś krótką informację. A często wizyta u dziecka jest bardzo traumatycznym doświadczeniem. Widzą swojego maluszka podłączonego do tysiąca rurek. Są przerażone, nie wiedzą, co mogą zrobić – mówi agencji informacyjnej Newseria Lifestyle, Bożena Cieślak-Osik, psycholog.

Wcześniaki są szczególnie narażone na wszelkiego rodzaju infekcje. Czasami przebieg choroby wymaga leczenia na oddziale intensywnej terapii. Wtedy w głowach rodziców pojawia się najgorszy scenariusz – utrata dziecka. Kiedy uda się przetrwać największe zagrożenie, pozostaje niepewność i obawa, czy noworodek urodzony kilka tygodni wcześniej będzie rozwijać się prawidłowo.

Trwa ładowanie wpisu

– Mama nie karmi, nie przewija, nie dotyka, przynajmniej w tych pierwszych dniach i stąd ta bezradność. Obawy związane z lękiem o życie, o zdrowie tego dziecka, a czasem też o swoje życie, ponieważ poród przedwczesny często jest takim trudnym medycznym doświadczeniem również dla mamy – tłumaczy psycholog.

W tym momencie kobieta powinna szczególnie liczyć na wsparcie swojego partnera i najbliższej rodziny. Często jednak ich słowa otuchy nie wystarczają. Dlatego warto sięgnąć po fachową pomoc psychologa czy psychoterapeuty. Na takie spotkanie powinni udać się obydwoje rodzice.

– Rodzice muszą pogodzić się z tym, że ich dziecko jest takie maleńkie, że nie będą mieli tej ślicznej dziewczynki czy pięknego aktywnego chłopca, że mają wcześniaczka, maluszka, którego muszą nauczyć się kochać, rozumieć, opiekować się nim. I to wszystko nie jest łatwe – wyjaśnia psycholog.

Ważne jest również spotkanie w tzw. grupie wsparcie z rodzicami, którzy mają podobne doświadczenia. Wtedy można podzielić się swoimi emocjami, a także uzyskać wskazówki i porady od tych, którzy takie przeżycia mają już za sobą.

>>> ZOBACZ RÓWNIEŻ!