Językiem nie oszukasz! Jak to, jak mówimy, zdradza, że kłamiemy

17 lutego 2015, 09:27

O tym, że ktoś kłamie, mogą świadczyć używane przez niego słowa. Ich dobór pomaga zdystansować się do tego, o czym jest mowa. Jeśli np. podejrzane wydaje nam się to, co nasz rozmówca mówi na temat innej osoby, warto zwrócić uwagę, czy używa jej imienia, nazwiska - zwykle będzie tego unikał. Podobnie rezygnacja z używania zaimków osobowych "ja" lub "my" przy opisie jakiejś sytuacji może świadczyć o nieszczerych intencjach nadawcy. / Shutterstock

Tego, że nasz rozmówca kłamie, domyślamy się, analizując wiele przesłanek - przede wszystkim związanych z mową ciała, zapominając przy tym, że wcale nie mniejsze znaczenie dla "rozpracowania" kłamczucha, ma przyjrzenie się jego językowi. Oto, jakie jego właściwości mogą świadczyć o nieszczerości wypowiedzi.

1 Mimo, że wielu z nas kłamanie wydaje się trudne i kojarzy być może ze spowolnieniem wypowiedzi, człowiek, który mija się z prawdą, mówi często bardzo płynnie, ponieważ trzyma się przygotowanego scenariusza, który pewnie wiele razy przećwiczył i starannie przemyślał. Z tego powodu jego wypowiedź brzmi nienaturalnie. Z takiego sposobu mówienia można wnioskować, że osoba nie ma żadnych wątpliwości co tego, o czym mówi - do tego stopnia, że słuchającemu wydaje się to sztuczne.

Shutterstock

2 Kłamca zmienia też często ton głosu - zwykle na wyższy, przez co zaczyna brzmieć piskliwie. Takie działanie ma stres, ale nie należy jednoznacznie oceniać tej właściwości mówienia. Niektóre osoby zaczynają "piszczeć" np. w czasie, gdy są podekscytowane i w ich przypadku nie ma to nic wspólnego z kłamstwem.

Shutterstock

3 O tym, że ktoś kłamie, może też świadczyć nienaturalnie szybkie mówienie. Słowa wydobywają się z ust rozmówcy jak kule z pistoletu. Psychologowie tłumaczą to chęcią "pozbycia się" nieprawdziwych informacji jak najszybciej, wyrzucenia ich z siebie.

Shutterstock

4 Jeszcze jedna właściwość głosu, która może zdradzać kłamcę, to głośność. Badacze zaobserwowali, że osoby mijające się z prawdą stosunkowo często zaczynają mówić głośniej, niż zwykle, co być może ma się wydawać bardziej przekonujące.