W prawie cywilnym obowiązuje zasada swobody zawierania umów i równouprawnienia stron. Zatem co do zasady pracodawca ma swobodę w doborze kontrahentów umów cywilnoprawnych, w tym umowy o dzieło. Jednakże swoboda ta doznaje pewnych ograniczeń wynikających z nowej ustawy z 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (dalej ustawa).
Wprawdzie ustawy tej nie stosuje się do swobody wyboru strony umowy, ale tylko jeśli wybór ten nie jest oparty na płci, rasie pochodzeniu etnicznym lub narodowościowym (art. 5 ust. 3 ustawy).
Rezygnacja z zawarcia umowy o dzieło tylko z powodu ciąży wykonawcy może stanowić nierówne traktowanie – zależy to jednak od wielu okoliczności. Przykładowo warunki wykonania dzieła mogą być szkodliwe dla kobiet w ciąży lub konieczne jest oddanie dzieła w terminie pokrywającym się z datą porodu. Jeżeli jednak kobieta uzna, że brak jest obiektywnego uzasadnienia pominięcia jej przy zawieraniu umów o dzieło, ma prawo do odszkodowania (art. 12 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy).
Równe traktowanie ze względu na płeć, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, religię, wyznanie, światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną jest konieczne nie tylko przy wyborze strony umowy, lecz także w zakresie warunków podejmowania i wykonywania pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej, w tym w zakresie wynagrodzenia. Równość powinna przy tym polegać na zróżnicowaniu traktowania osób znajdujących się w różnych sytuacjach na podstawie obiektywnych przesłanek (art. 3 ust. 1 ustawy). Dopuszczalne zatem będą pewne ułatwienia dla kobiety w ciąży, która jest stroną umowy o dzieło, np. odnośnie do terminów jego oddania.
Podstawa prawna
Reklama
Art. 2, art. 3, art. 12, art. 13 ustawy z 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (Dz.U. nr 254, poz. 1700).
