Pracodawca wypowiedział czytelnikowi umowę o pracę, w związku z czym musi on szukać nowego zatrudnienia.
– Czy w okresie wypowiedzenia mam obowiązek stawiać się do pracy – pyta pan Michał z Krakowa.
Pracownik musi stawiać się do pracy tak długo, jak długo pomiędzy nim a pracodawcą istnieje stosunek pracy. Z faktu wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę nie wynika automatycznie zwolnienie go ze świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia.
W myśl art. 22 par. 1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Stosunek pracy wiąże obie strony także w okresie wypowiedzenia umowy o pracę. Pracownik ma zatem obowiązek pracować w tym czasie, a pracodawca – wypłacać mu wynagrodzenie.
Reklama
Zgodnie z zasadą swobody umów stosowaną w prawie pracy na podstawie art. 300 k.p. możliwe jest zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia, ale wymaga to zgody pracodawcy.
Reklama
W myśl art. 37 k.p. w okresie co najmniej dwutygodniowego wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez pracodawcę pracownikowi przysługuje jednak zwolnienie na poszukiwanie pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Wymiar tego zwolnienia wynosi dwa dni robocze – w okresie dwutygodniowego lub jednomiesięcznego wypowiedzenia albo trzy dni robocze – w okresie trzymiesięcznego wypowiedzenia.
Zgodnie z art. 361 par. 1 k.p., jeżeli wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony następuje z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo z innych przyczyn niedotyczących pracowników, pracodawca może – w celu wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę – skrócić okres trzymiesięcznego wypowiedzenia, najwyżej jednak do jednego miesiąca. W takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za pozostałą część okresu wypowiedzenia. Wymiar zwolnienia na poszukiwanie pracy wynosi zaś wówczas trzy dni robocze.
Zgodnie z pismem Głównego Inspektoratu Pracy z 8 marca 2010 r. (GPP-517-4560-17-1/10/PE/RP) przez dni robocze należy rozumieć wszystkie dni, które nie są niedzielami i świętami ustawowo uznanymi za dni wolne od pracy. Należy mieć jednak na uwadze, że zwolnienie od pracy może być udzielone jedynie na dni, które są dla pracownika dniami pracy. Z tego względu spośród dni roboczych trzeba wyłączyć również dni, w które pracownik nie świadczy pracy zgodnie z ustalonym rozkładem czasu pracy.
Pracodawca nie może odmówić pracownikowi udzielenia dni wolnych na poszukiwanie pracy. Termin ich wykorzystania powinien być jednak uzgodniony z pracodawcą. Kodeks pracy nie precyzuje, czy dni wolne mają być wykorzystane oddzielnie czy łącznie. Pracownik powinien zatem sprecyzować tę kwestię we wniosku o ich udzielenie.
W przypadku niewykorzystania dni wolnych na poszukiwanie pracy pracownikowi nie przysługuje roszczenie o pieniężną rekompensatę.
Podstawa prawna
Art. 22 par. 1, art. 361, art. 37 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn.zm.).