Czy można we wrześniu zapisać dziecko do szkoły

Moje dziecko kończy w tym roku sześć lat. Nie jestem pewna, czy posłać dziecko do przedszkola, czy też do szkoły. Czy jeszcze we wrześniu mogę zdecydować się na zapisanie dziecka do pierwszej klasy?
TAK
Reklama
Rodzic może wystąpić o przyjęcie dziecka do pierwszej klasy nawet po rozpoczęciu roku szkolnego. Trzeba jednak pamiętać, że sześciolatek może zostać zapisany do szkoły, gdy wcześniej objęty był wychowaniem przedszkolnym (uczęszczał do przedszkola). Jeśli ten warunek nie został spełniony, rodzic musi zdobyć zaświadczenie z poradni psychologiczno-pedagogicznej. Spełnienie powyższych warunków nie decyduje o przyjęciu dziecka do pierwszej klasy szkoły podstawowej. O przyjęciu sześciolatków do szkoły ostatecznie decyduje jej dyrektor. Jeśli uzna, że szkoła jest nieprzygotowana na ich przyjęcie, rodzic będzie musiał szukać miejsca w innej szkole. Od września 2012 roku do szkoły obowiązkowo trafią sześciolatki i siedmiolatki. Rok wcześniej wszystkie pięciolatki będą musiały uczęszczać do przedszkola.
Reklama
PODSTAWA PRAWNA
Art. 14 i 14a ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572 z późn. zm.).

Czy szkoła może nie przyjąć ucznia

Mam obywatelstwo polskie i zamierzam wraz z synem wrócić z Anglii do Polski. Chciałbym, aby mógł on uczyć się w gimnazjum. Czy dyrektor szkoły może odmówić przyjęcia syna?
NIE
Dyrektor szkoły podstawowej i gimnazjum nie może odmówić przyjęcia ucznia, który przeprowadził się w jej rejon z zagranicy. Rodzice muszą jednak przedstawić w nowej szkole świadectwo lub zaświadczenie wydane przez zagraniczną szkołę i ostatnie świadectwo szkolne wydane w Polsce, jeśli uczeń wcześniej uczył się w naszym kraju. Na tej podstawie dyrektor placówki sumuje lata spędzone w szkole i przyjmuje do odpowiedniej klasy. Może się zdarzyć, że uczeń ma problemy z językiem polskim albo materiał omawiany w zagranicznej szkole odbiega programowo od obowiązującego w Polsce. Wtedy dyrektor i nauczyciele uzgadniają warunki wyrównania różnic. Dyrektor nie musi jednak przeprowadzać egzaminu klasyfikacyjnego potwierdzającego znajomość polskiego czy pozwalającego ocenić jego wiedzę. Taki uczeń będzie uczęszczał do klasy, do której został zapisany, i oceniany na bieżąco. Rodzice wracający z dziećmi powinni pamiętać, że Polska jest stroną konwencji haskiej znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych. Obowiązuje ona m.in. w Wielkiej Brytanii, Norwegii, Szwecji. Na jej mocy polscy konsulowie urzędujący w krajach będących jej stronami zaprzestali legalizacji zagranicznych dokumentów przeznaczonych do wykorzystania w Polsce. Zamiast tego wydają specjalne poświadczenie zwane apostille. To właśnie o nie powinni zadbać rodzice wracający do Polski z dziećmi.
Świadectwa szkolne i maturalne uzyskane za granicą podlegają też nostryfikacji. Uznawane są wtedy za równorzędne świadectwom ukończenia polskich szkół. Nostryfikować nie trzeba tylko dokumentów wydanych w krajach, z którymi Polska ma podpisaną umowę o uznawaniu wykształcenia. Wykaz umów znajduje się na stronie Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej. Kiedy taka umowa nie obowiązuje, dokumenty muszą być nostryfikowane przez kuratora oświaty. Jeśli dziecko chodziło za granicą do szkoły podstawowej lub gimnazjum, trzeba, starając się o przyjęcie do polskiej szkoły, dołączyć też zaświadczenie o okresie nauki, niezbędne do uzyskania świadectwa. Na jej podstawie uczeń jest przyjmowany do odpowiedniej klasy. Z zaświadczenia powinno wynikać, w jakim wieku na terenie danego państwa rozpoczyna się edukację i po ilu latach nauki wydawane jest świadectwo przedkładane do nostryfikacji.
PODSTAWA PRAWNA
Art. 18 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572 z późn. zm.). Konwencja znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzona 5 października 1961 r. w Hadze (Dz.U. nr 112, poz. 938 i 939).

Czy gmina ma zapewnić dowóz dzieci

Najbliższa szkoła, do której ma uczęszczać moje dziecko, oddalona jest od miejsca zamieszkania o 5 km. Czy mogę wymagać od gminy, aby zorganizowała bezpłatny dowóz dzieci do szkoły?
TAK
Trzeba zaznaczyć, że gmina powinna tak zorganizować sieć szkół na swoim terenie, aby wszyscy uczniowie tam mieszkający nie mieli zbyt dużych odległości do pokonania. Tak więc na przykład droga dziecka z domu do szkoły w przypadku uczniów klas I – IV nie powinna przekroczyć 3 kilometrów. Z kolei w przypadku uczniów klas V – VI szkół podstawowych i uczniów gimnazjum odległość ta nie powinna być większa od 4 kilometrów. Jeśli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka, przekracza wymienione odległości, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej.
PODSTAWA PRAWNA
Art. 17 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572 z późn. zm.).



Czy w Polsce mogą się uczyć dzieci za granicy

Rodzice ucznia nie posiadają obywatelstwa polskiego. Pracują jednak na stałe w Polsce. Czy wystarczy świadectwo ukończenia nauki za granicą, aby ich dziecko mogło pójść do szkoły w Polsce?
TAK
Dyrektor szkoły może przyjąć dziecko cudzoziemca na podstawie świadectwa ukończenia klasy czy szkoły. Jeśli uczeń przedstawia świadectwo ukończenia klasy, musi do niego dołączyć dokument potwierdzający sumę lat nauki. Wszystkie te dokumenty nie muszą być już legalizowane, czyli dopuszczone do obrotu prawnego w Polsce. Jeżeli cudzoziemiec nie jest w stanie przedstawić dokumentu określającego liczbę lat nauki, okres ten jest uznawany na podstawie oświadczenia samego cudzoziemca, jeśli jest osobą pełnoletnią, lub jego rodzica. Co ważniejsze, można też przyjąć osobę, która nie jest w stanie przedstawić żadnych dokumentów. W takim przypadku dyrektor musi jednak przeprowadzić rozmowę kwalifikacyjną. Do ukończenia 18. roku życia cudzoziemcy korzystają z nauki na zasadach obywateli polskich, czyli bezpłatnie. Dodatkowo dla cudzoziemców, a także obywateli polskich podlegających obowiązkowi szkolnemu i obowiązkowi nauki, którzy nie znają języka polskiego albo znają go na poziomie niewystarczającym, gmina musi zorganizować w szkole dodatkową, bezpłatną naukę języka polskiego w formie dodatkowych zajęć lekcyjnych. Wymiar tych zajęć nie może być niższy niż dwie godziny lekcyjne tygodniowo. Samorząd, na wniosek dyrektora, może też zorganizować dodatkowe zajęcia wyrównawcze z określonego przedmiotu, jeśli jego nauczyciel stwierdzi konieczność uzupełnienia różnic programowych. Z tym że jeden uczeń w ciągu tygodnia może mieć maksymalnie pięć godzin lekcyjnych zajęć wyrównawczych i z języka polskiego.
PODSTAWA PRAWNA
Rozporządzenie ministra edukacji narodowej z 1 kwietnia 2010 r. w sprawie przyjmowania osób niebędących obywatelami polskimi do publicznych przedszkoli, szkół, zakładów kształcenia nauczycieli i placówek oraz organizacji dodatkowej nauki języka polskiego, dodatkowych zajęć wyrównawczych oraz nauki języka i kultury kraju pochodzenia (Dz.U. nr 57, poz. 361).

Czy dzieci mają prawo do szafek w szkołach

Mój syn rozpocznie naukę w pierwszej klasie szkoły podstawowej. Nie chciałabym, aby do szkoły nosił ciężki tornister z książkami. Czy szkoła ma obowiązek przechowywania książek?
TAK
Szkoła ma obowiązek zapewnić uczniowi możliwość pozostawienia podręczników w szkole. Powinna też zabezpieczyć je przed ewentualną kradzieżą. W efekcie szkoły zobowiązane są do zakupu szafek. Z tego prawa mogą skorzystać uczniowie klas I – II szkół podstawowych i gimnazjalnych. A to oznacza, że szkoły mają taki obowiązek wobec dzieci uczących się z nowej podstawy programowej. W ubiegłym roku szkoły musiały przechowywać podręczniki i przybory szkolne uczniów klas pierwszych szkoły podstawowej i gimnazjalnej. W kolejnych latach taki obowiązek będzie dotyczył następnych klas uczących się według nowej podstawy. Został wprowadzony w związku z pojawiającym się co roku problemem ciężkich tornistrów u dzieci.
PODSTAWA PRAWA
Rozporządzenie ministra edukacji narodowej i sportu z 25 sierpnia 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz.U. nr 139, poz. 1130).