Katarzyna Gospodarowicz
prawnik z Kancelarii Schampera, Dubis, Zając i Wspólnicy Sp. k.
Przerwy na karmienie uzależnione są od wymiaru zatrudnienia oraz od liczby dzieci karmionych piersią. Aby mieć prawo do takiej przerwy, pracownica musi być zatrudniona w wymiarze co najmniej 4 godzin na dobę. Jeżeli jej czas pracy nie przekracza 6 godzin na dobę, przysługuje jej tylko jedna przerwa w ciągu dnia pracy w wymiarze 30 minut (gdy kobieta karmi jedno dziecko) oraz 45 minut (jeżeli karmi więcej niż jedno dziecko).
Pracownica zatrudniona w wymiarze czasu pracy przekraczającym 6 godzin dziennie ma prawo do dwóch przerw w pracy w ciągu dnia pracy odpowiednio w wymiarze 30 minut oraz 45 minut. Przerwy te wliczane są do czasu pracy.
Wliczanie przerw do czasu pracy oznacza, że pracownica zachowuje prawo do wynagrodzenia, przy ustalaniu którego stosuje się zasady obowiązujące przy określaniu wynagrodzenia za urlop, z tym że składniki wynagrodzenia ustalane w wysokości przeciętnej oblicza się z miesiąca, w którym przypadło zwolnienie od pracy (par. 5 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy, (Dz.U. nr 62, poz. 289 z późn. zm.).
Reklama
Przerwy na karmienie udzielane są na wniosek pracownicy, w którym oświadcza ona, że karmi dziecko piersią. Na żądanie pracodawcy powinna jednak to udokumentować odpowiednim zaświadczeniem lekarskim. Może ono być wydane przez lekarza sprawującego opiekę nad kobietą lub dzieckiem, nie jest tu wymagany żaden sformalizowany tryb jego pozyskania. Przerwy udzielane są przez cały okres karmienia piersią. Wyznaczając konkretny czas przerw, pracodawca z jednej strony powinien uwzględniać wniosek pracownicy, z drugiej zaś potrzeby zapewnienia niezakłóconego przebiegu procesu pracy. Na wniosek pracownicy przerwy mogą być udzielane w ciągu dnia pracy łącznie.
Wprowadzając omawiany przepis, ustawodawca kierował się koniecznością zaspokojenia potrzeb żywieniowych dziecka każdego dnia. Z tych względów niedopuszczalne jest połączenie przerw i udzielanie dnia wolnego od pracy, gdyż wówczas zostanie zmieniony charakter tych przerw na wypoczynkowy. Nie ma natomiast przeszkód prawnych do tego, aby nie tylko udzielić pracownicy na jej wniosek łącznie obu przysługujących jej w ciągu godzin pracy przerw na karmienie ale także, aby po uwzględnieniu łącznego czasu tych przerw pracownica zaczynała lub kończyła odpowiednio wcześniej pracę.
Podstawa prawna
Art. 187 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).
