PYTANIE
Jedna z pracownic w marcu 2010 r. urodziła dziecko. Po urlopie macierzyńskim złożyła wniosek o urlop wychowawczy, w którym zaznaczyła, że chce korzystać z niego od 1 września 2011 r. do kwietnia 2012 r. Pracownica ma umowę na czas określony do 31 grudnia 2011 r. i nie chcemy z tą osobą zawierać nowej umowy. Czy mamy udzielić urlopu do końca trwania umowy, czy umowa automatycznie przedłuży się w tej sytuacji do kwietnia 2012 r.?
ODPOWIEDŹ
Osobie, która ma umowę terminową, należy udzielić urlopu wychowawczego jedynie do końca okresu, do którego ma trwać stosunek pracy, chyba że pracodawca ma w planach ponowne zatrudnienie pracownika.
Reklama
WYJAŚNIENIE
Reklama
Urlop wychowawczy pozostaje w ścisłym związku ze stosunkiem pracy. Oznacza to, że w momencie rozwiązania stosunku pracy prawo do urlopu wychowawczego wygasa. Powoduje to obowiązek udzielenia urlopu wychowawczego wyłącznie na czas trwania stosunku pracy, zgodnie z umową o pracę. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku wszystkich terminowych umów o pracę (na czas określony, na okres próbny, na czas wykonania określonej pracy). Dlatego, w sytuacji gdy pracownik lub pracownica składa wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego na okres przekraczający okres zatrudnienia, pracodawca może udzielić jej urlopu jedynie do ostatniego dnia trwania stosunku pracy.
Należy zauważyć, że jedynym przypadkiem, w którym umowa terminowa automatycznie ulega przedłużeniu (w związku z rodzicielstwem), jest sytuacja określona w art. 177 § 3 k.p. Przedłuża się więc do dnia porodu umowę zawartą na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy albo umowę na okres próbny przekraczający 1 miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie 3. miesiąca ciąży.
Warto zwrócić uwagę na uchwałę Sądu Najwyższego z 21 listopada 1978 r., zgodnie z którą udzielenie urlopu bezpłatnego na okres dłuższy niż do końca okresu, na który została zawarta umowa o pracę na czas określony, może być – w zależności od okoliczności konkretnego wypadku – uznane za zawarcie w sposób dorozumiany umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli istnieją podstawy do stwierdzenia, że taki był zgodny zamiar stron i cel umowy (sygn. akt I PZP 28/78, OSNC 1979/5/92). Uchwała ta dotyczyła urlopu bezpłatnego udzielanego w celu opieki nad małym dzieckiem, ponieważ została podjęta w okresie, gdy nie istniały urlopy wychowawcze. Stanowisko to można odnieść do obecnie funkcjonujących urlopów wychowawczych. Sąd Najwyższy w ww. orzeczeniu wskazuje, że aby uznać udzielenie dłuższego urlopu za zawarcie umowy na czas nieokreślony w sposób dorozumiany, należy przeprowadzić analizę konkretnego przypadku. W związku z tym pracodawca, który nie wyraża woli przedłużenia umowy z pracownikiem składającym wniosek o urlop wychowawczy, powinien udzielić urlopu jedynie do końca trwania umowy.
PODSTAWA PRAWNA
• art. 186 ustawy z dnia 26 czerwca 1976 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 nr 21, poz. 94 z późn. zm.).