Strach jest reakcją na prawdziwe zagrożenie, natomiast lęk to uczucie towarzyszące np. irracjonalnym wyobrażeniom. My odróżniamy oba te stany i nie panikujemy, gdy zgaśnie światło lub jesteśmy sami w domu. Dziecko natomiast tak samo boi się obcych i złodziei jak wampirów! Dlatego nie ignoruj nawet najbardziej niedorzecznych w twoim mniemaniu opowieści i lęków dziecka! Pomóż mu, bo ono tylko przy tobie czuje się bezpieczne! Pamiętaj też, że strach, o ile nie jest zbyt silny i nie trwa zbyt długo, jest potrzebny -dzięki niemu unikamy bowiem niebezpieczeństw. Strach jest normalnym zjawiskiem w rozwoju dziecka, ale w zależności od wieku twoja pociecha boi się różnych rzeczy!

Kalendarz lęków
Żebyś mogła pomóc dziecku, musisz wiedzieć, jakie lęki są typowe dla jego wieku, a które powinny cię zaniepokoić:
Dwulatek: największym stresem dla niego jest rozłąka z mamą. Może się bać też głośnych, nagłych dźwięków: np. zażądać powrotu do domu, gdy usłyszy silnik motocykla! Mogą go też niepokoić dźwięki pracującego odkurzacza czy sokowirówki.
Trzylatek: zaczyna wyraźnie odróżniać obrazy i może się bać tego, co przedstawiają! Starannie wybieraj więc książki i filmy dla swojego maluszka!
Czterolatek: już wie, że ludzie umierają, i zaczyna się bać, że spotka to jego lub rodziców. Boi się też ciemności oraz… absolutnej ciszy. Dlatego gdy zasypia, warto zostawiać mu zapaloną lampkę oraz cichą muzykę.
Pięciolatek: w tym wieku dziecko ma najmniej lęków i stresów. Jeżeli malec w tym wieku boi się np. sam spać lub bawić w pokoju, to znaczy, że ogląda niewłaściwe bajki lub… ma za mało kontaktu z rodzicami!
Sześciolatek: zaczyna się bać realnych zagrożeń: złodziei, włamywaczy, pożaru. Może też nie chcieć pływać -nie zmuszaj go, przeczekaj ten etap!
Siedmiolatek: nadal boi się przestępców. Ponieważ ma coraz większą wiedzę o świecie, zaczyna się bać chorób, wojny, szybkiej jazdy, nie chce latać samolotem. Przerażają go również potwory i tajemnicze postacie mieszkające według niego pod łóżkiem i w szafie.
Ośmio-i dziewięciolatek: już wie, że nie umiera się bez powodu, że choroby można wyleczyć, a potwory występują tylko w książkach i filmach. Jeżeli dziecko jest ambitne -lub oczekiwania rodziców są zbyt duże -uczeń może przeżywać lęki związane ze szkołą, z tym, że zawiedzie rodziców.
Nastolatek: lęki starszych dzieci wiążą się z filmami i książkami: o duchach, świecie nadprzyrodzonym, niebezpiecznych zwierzętach. Najbardziej jednak nastolatki boją się utraty akceptacji rówieśników i dlatego czasem decydują się na niezbyt mądre posunięcia! Z nastolatkiem warto dużo rozmawiać, przede wszystkim słuchać go, a także -co jest bardzo ważne -wzmacniać jego poczucie własnej wartości! Co możesz zrobić? Jak pomóc dziecku? Pokaż, że rozumiesz jego lęki i pozwól mu się bać!
Ty przecież też boisz się różnych rzeczy! Pokaż również, że zawsze może się do ciebie przytulić, opowiedzieć, co czuje, zwierzyć się ze swoich przeżyć i problemów.

Na opowieści swojej pociechy reaguj w odpowiedni sposób:

* małe dziecko, które boi się złodziei, zapewnij, że macie zabezpieczone mieszkanie: pokaż np. bolce w drzwiach antywłamaniowych, kraty w oknach itp. To również świetna okazja, by wprowadzić zasady: niewpuszczania obcych do domu, nieprzyjmowania prezentów od nieznajomych, korzystania z wizjera itp.;
* w przypadku lęków (potwory, ciemność itp.) zaproponuj malcowi nocną wyprawę: weź latarkę, zgaś światło i po kolei zaglądajcie do wszystkich zakamarków. Możesz przy tym żartować. np.: bdquo;Co tu mamy? O! Tu mieszkają majteczki w groszki. Jakie straszne!”. Najlepszym sposobem na strach jest śmiech! W ten sposób możecie też sobie wyobrażać to, czego dziecko się boi -trzygłowy smok ubrany w różowy śliniaczek i urodzinową czapeczkę na pewno nie będzie taki groźny! Uwaga! Podczas wyprawy trzymaj pociechę za rękę. Pamiętaj też, by nie było w pokoju dziecinnym np. masek czy dziwnych, budzących niepokój obrazków;
* nigdy nie strasz dziecka! Niedopuszczalne jest mówienie: bdquo;Oddam cię”, bdquo;Przyjdzie po ciebie Baba-Jaga”, bdquo;Wpędzisz mnie do grobu”, bdquo;Zostawię cię tu, jak będziesz niegrzeczny” itp.;
* starannie dobieraj bajki i książki. Nawet te ostatnie mogą przerazić kilkulatka, zwłaszcza jeżeli ilustracje są straszne. Zanim pozwolisz dziecku oglądać film, obejrzyj go sama! Warto też pierwszy raz zasiąść przed telewizorem razem z malcem -nigdy nie wiadomo, czego się przestraszy. Dzięki temu będziesz też mogła odpowiedzieć na jego pytania, rozwiać wątpliwości! Pamiętaj, by nie wyśmiewać jego lęków;
* szanuj uczucia dziecka - nigdy na siłę nie przekonuj do zrobienia tego, czego się boi! Z wodą, jazdą na koniu czy rowerze oswajaj powoli, małymi kroczkami. Nigdy nie rzucaj na tzw. głęboką wodę -to może dziecko zrazić, a nawet wzbudzić lęk na całe życie! Nie mów też: bdquo;Każdy sobie z tym poradzi”, bo przecież każdy jest inny; l nie okazuj dziecku swoich lęków: nie opowiadaj strasznych historii czy przeżyć. Daruj też sobie opowiadanie o bólu, jakiego doświadczyłaś w gabinecie stomatologicznym. Jeżeli boisz się np. wysokości albo pająków, postaraj się, by dziecko nie zauważyło twoich fobii;
* zarówno małe, jak i duże dziecko musi wiedzieć, że zawsze może na ciebie liczyć. A to oznacza, że w każdej chwili znajdziesz czas na rozmowę, nie zignorujesz jego problemów, okażesz mu wsparcie oraz zaufanie!


















Reklama